Een tornado trekt over Deventer anno 1997
Een stormwind zwol aan gebladerte vloog kolkend in het rond
toen ik laatst in het park onder een acacia stond
terwijl ik mijn lief omhelsde en zij met haar mond
mijn mond beroerde zodat ik wel terstond
in vuur en vlam geraakte en ook vond
dat dit de eeuwigheid verbeeldde tot haar mond
zich plotseling open sperde met een kreet
want boven ons hoofd was een verpletterend geraas daar spleet
die machtige acacia die ik nimmer meer vergeet.
Een loeiende orkaan een inktzwarte lucht
ik schreeuwde kom mijn lief dit is geen klucht
struikgewas vloog rond gekraak van takken
ik strekte snel mijn hand uit om haar hand te pakken
maar ik was te laat de stormwind nam haar op
en ik zag haar wentelen boven de kruin der bomen
om God mag weten waar weer neer te komen
ik sloeg mijzelf in machteloos afgrijzen op mijn kop.
En onder dat geraas stond nu mijn vege lijf
dat ik dat redden moest was buiten kijf
en er was geen houden aan en ik zag al snel
dat dit nog maar het begin was van de hel
De acacia nu wankelde de orkaan liet hem geen keus
ik greep mij aan hem vast als wilde ik hem steunen
ik heb geen ziel zo akelig horen kreunen
toen hij ter aarde smakte als een gedode reus
Links rechts en voor mij afgebroken bomen
hoe zal dit park ooit weer tot oude luister komen
architect Springer je draait je om nu in je graf
ik verliet dit verbijsterende schouwspel in een draf
……………….
In Schalkhaar nu was een arts zijn rhododendrons aan het snoeien
toen plots daar ook de lucht betrok en de orkaan ging loeien
hij strekte zijn rug en keek gefronst omhoog
wat er toen gebeurde behoefde geen betoog
Wel dacht die arts heel even Here sta mij bij
hij schatte de afstand deed twee drie pas opzij
en in zijn hart voelde hij een diep erbarmen
hij zette zich schrap en ving haar in zijn armen
En in die armen voelde zij zich thuis
zij is bij hem gebleven en woont nu in zijn huis
haar liefde voor mij bleek een abuis
maar de ravage in mijn hart was toen compleet
dat zij voor de ravage in het park niet onder deed
Maar ware die stormwind er niet geweest
dan was alles voortgegaan op de oude leest
en waren er vast wel andere bezwaren
zo kwam mijn liefdesleed spoedig tot bedaren
Wil ik hieruit gevolgtrekking maken
dan denk ik dat het zaak is om verwachtingen te staken
want zo steekt er weer een stormwind op en zelfs een lichte bries
is voor de een gewin en voor de andere verlies
